Uroczyste pożegnanie klas ósmych
Drodzy Uczniowie!
W tym wyjątkowym, uroczystym dniu zakończyliście drugi etap edukacji i chociaż to było ostatnie takie spotkanie w murach naszej szkoły, już na zawsze pozostaniecie jej częścią. Pozostanie tutaj historia każdego z Was, każda inna, każda ważna i ciekawa, Wasza historia.
Z wielką radością myślę o Waszych osiągnięciach. Wiem, jak bardzo są z Was dumni wychowawcy i nauczyciele. Wychowawczynie z klas 1-3, które uczyły Was trzymać w ręce pióro i nauczyciele z klas 4-8, uczący jak to pióro wykorzystać. Ale nie tylko oni przyczynili się do Waszych osiągnięć. Każdego dnia wspierali Was rodzice i prawni opiekunowie.
Ogromne podziękowania kieruję zwłaszcza w stronę tych spośród Waszych rodziców i prawnych opiekunów, którzy wspierali nas w trudnym dziele wychowania i nauczania, wykazali zrozumienie i potrafili odnaleźć płaszczyznę porozumienia i wzajemnego zrozumienia.
Słowa najserdeczniejszych podziękowań kieruję także do tych spośród Waszych rodziców, którzy aktywnie angażowali się w życie szkoły, dziękuję za dar serca, zaangażowanie, poświęcony czas. Taką postawę pięknie opisuje cytat:
„Dobrą rzeczą jest dawać, gdy nas proszą, ale lepszą czynić tak, kiedy niczego od nas nie żądają”.
Kochani uczniowie, gratuluję Wam osiągnięć i wyników w nauce, zarówno tych małych, jak i dużych, bo ich miara dla każdego z Was jest inna. Każde świadectwo, które otrzymacie jest owocem Waszej pracy. Na szczególne uznanie zasługują Ci spośród Was, którzy wytrwale i konsekwentnie zgłębiali tajniki wiedzy. Wy na pewno wiecie, że na drodze do sukcesu nie ma żadnej windy, trzeba iść wytrwale po schodach.
Za nami niełatwy czas, burzliwe dwa ostatnie lata związane z pandemią, ale mam nadzieję, że pomimo tych trudnych doświadczeń czas spędzony w naszej szkole przygotował Was dobrze do kolejnego etapu w życiu, który właśnie się zaczyna.
W tym miejscu chciałabym przypomnieć słowa, które motywowały do działania naszego patrona, słowa naszego hymnu: macie prawo do szacunku, niepowodzeń i łez, do niewiedzy, upadku, do własności, tajemnicy, radości, wypowiadania swoich uczuć i myśli, prawo do dnia dzisiejszego.
W domu dziecka prowadzonym przez Korczaka obowiązywał Kodeks Koleżeński, pozwólcie, że przytoczę jego fragment:
„Jeżeli ktoś zrobił coś złego, najlepiej mu przebaczyć. Jeżeli zrobił coś złego, bo nie wiedział, to już teraz wie. Jeżeli zrobił coś nieumyślnie, będzie w przyszłości ostrożniejszy (…) Każdemu trzeba umieć przebaczyć, więc nawet jeśli spotka Was coś przykrego, pomyślcie o przebaczeniu”.
Rozpoczynając kolejny etap życia, rozpocznijcie go bez urazy, gniewu, zapomnijcie o złych rzeczach, zacznijcie go z białą kartą.
Bardzo Wam dziękuję Drodzy Uczniowie, że przez te osiem lat mogliśmy być z Wami i wzajemnie się od siebie uczyć. Życzę Wam samych słonecznych dni, długo trwających szczęśliwych chwil, wytchnienia dla ciała i ducha, jednym słowem udanych wakacji. Pamiętajcie o nas!
Dyrektor Szkoły
Joanna Klimunt
